หมวดหมู่:พืชเหง้า - วิกิพีเดีย

เหง้า  ลักษณะทางพฤกษศาสตร์, ไม้ล้มลุก อายุหลายปี สูงประมาณ – 2 เมตร มีลำต้นใต้ดินเรียกว่าเหง้า มีข้อและปล้องชัดเจน เลื้อยขนานพื้นดินและแตกแขนงเป็นแง่ง เหง้าหัวมีขนาดใหญ่ด้วนสีขาว เหง้า, น ลำต้นที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด เช่น ขิง กระวาน ที่จมอยู่ใต้ดิน เหง้า, ต้นเดิม, ต้นวงศ์ เค้า ๑, เหง้า เช่น โคตรเค้าเหล่ากอ รากเหง้า, เหง้า, ลำต้นที่อยู่ในดินของพืชบางชนิด เช่น

เหง้า ชื่อวิทยาศาสตร์: Zingiber montanum Link ex Dietr ) ชื่อวงศ์ ZINGIBERACEAE ชื่ออื่น ว่านไฟ ปูลอย ปูเลย มิ้นสะล่าง ส่วนที่ใช้ ใบ เหง้าสด ต้น ดอก สรรพคุณ ลักษณะทางพฤกษศาสตร์, ไม้ล้มลุก ในพฤกษศาสตร์ เหง้า เป็นพืชจำพวกที่ลงหัว หรือ มีลำต้นใต้ดิน

เหง้าไพลแก่สดและแห้งจะมีรสเผ็ดเล็กน้อย ใบ เป็นใบเดี่ยว ออกใบเรียงสลับระนาบ ขยายพันธุ์ด้วยวิธีการใช้เมล็ด แง่ง หรือเหง้า แต่โดยทั่วไปแล้วจะใช้ส่วนของเหง้า เหง้าถือเป็นลำต้นใต้ดินพร้อมกับหัว หัว และเหง้า ลำต้นใต้ดินเก็บสารอาหารไว้ในลำต้น ดังนั้นพวกมันจึงทำหน้าที่เป็นอวัยวะสำรองเมื่อฤดูกาลที่รุนแรงเช่นฤดูหนาวเริ่มต้นขึ้น ตามการเจริญเติบโตและการแตกแขนงของ