หัวโขน ศิลปะชั้นสูงแห่งอุษาคเนย์

หัวโขน  หัวโขน เป็นงานศิลปะชั้นสูง ใช้สำหรับสวมครอบศีรษะ ปิดบังส่วนหน้าของผู้แสดงโขนอย่างมิดชิด เป็นศิลปวัตถุประเภทประณีตศิลป์  น รูปหัวยักษ์ ลิง ที่ใช้สวมเวลาเล่นโขนหรือละคร โดยปริยายหมายถึงตำแหน่งหน้าที่หรือยศถาบรรดาศักดิ์ที่ดำรงอยู่ มักใช้ในสำนวน เช่น สวมหัวโขน ถอดหัวโขน

พบกับอาชีพที่เป็นศาสตร์ และศิลป์ อยู่คู่กับไทยเรามาอย่างยาวนาน มีความเป็นเอกลักษณ์ประจำชาติไทย นั่นคือ อาชีพช่างทำหัวโขน กับ ปู่สิงห์ นุชทองม่วง สำหรับหัวโขน เรื่องราวของการสืบสานงานศิลป์ชั้นสูงอย่างงานช่างทำหัวโขน ของช่างรุ่นใหม่ที่มีใจรักในงานวิจิตรศิลป์ จนเข้ามาสืบสานงานช่างทำหัวโขนให้คงอยู่ยาวนาน

หัวโขน ศิลปะชั้นสูงแห่งอุษาคเนย์ · เสียงขับร้องร่ายท่วงทำนองไปตามเนื้อหาวรรณคดีเก่าแก่ เครื่องดนตรีวง · สีหน้าและแววตาของนักแสดงโขนถูกพรางซ่อนภายใต้ “หัวโขน” งานประณีตศิลป์ชิ้น สองหูผึ่ง ฟังเพียง เสียงตามสาย บอกเห็นต่าง ใช่ผู้ร้าย อันตราย พูดหยาบคาย กระทำผิด ไม่ติดใจ สวมหัวโขน ใส่ไว้ บนหัวโขน ก็โลดโผน กระโจนวิ่ง ว่ายิ่งใหญ่ ถอดหัวโขน ชั้นบนนอก เอาออก