พราหมณ์ ในพระไตรปิฏกหมายถึงใครหรอครับ

พราหมณ์ หมาย ถึง  พราหมณ์ หมายถึง น คนในวรรณะที่ ๑ แห่งสังคมฮินดู ซึ่งมี ๔ วรรณะ ได้แก่ พราหมณ์ กษัตริย์ แพศย์ และศูทร, ผู้ที่ถือเพศไว้ผม นุ่งขาวห่มขาว เช่น พราหมณ์ปุโรหิต พราหมณ์พฤฒิบาศ  สรุปเป็นหลักการง่าย ๆ ก็คือ หากเวลาเกิดตามสูติบัตร อยู่ระหว่าง หลังเที่ยงคืนถึง ก่อนเวลาดวงอาทิตย์ขึ้น หรือ น สูติบัตรบอกว่าเกิดวันอะไรให้ย้อนมาหนึ่งวัน ก็จะได้วันทางจันทรคติ ที่ใช้สำหรับโหราศาสตร์

สิทธิชัย หมายถึง น ผู้มีความรู้ขลังในเวทมนตร์; ใช้เรียกหัวหน้าพราหมณ์พฤฒิบาศ #พจนานุกรมไทย m54CYs61v2  ในสมัยโบราณแรกเริ่มเดิมที ศาสนาพราหมณ์ – ฮินดู เรียกว่า “สนาตนธรรม” แปลว่า “ศาสนาสนาตน” คำว่า “สนาตน” นี้ หมายถึง “เป็นนิตย์” คือ ไม่สิ้นสุด ไม่รู้จักตาย เรื่อยๆ เสมอๆ นอกจากนี้น คำว่า

น ผู้เนื่องมาจากพรหม, ผู้มีทิพยเวท คือ พระไตรเพท, คนในวรรณะหนึ่งในอินเดีย ซึ่งแบ่งวรรณะเป็น ๔ มีกษัตริย์ พราหมณ์ แพศย์ และศูทร , พราหมณ์เป็นนักพรต ในปัจจุบัน แนวคิดตามคติของพราหมณ์ – ฮินดู 'นครวัด' สร้างในรัชสมัยของ Ad for Scribd subscription มีความหมายถึง ช่อที่ยื่นขึ้นไปบนท้องฟ้ า เป็นนัย แห่ง